Van etappe 3 naar 4!

Wernshausen-Bad Rodach

Afstand: 84 km

Weer: 6 graden bij vertrek, overwegend zonnig

Helaas gisteren geen tijd meer gehad om te kegelen maar wel om de route nog even door te nemen. Waarom ons boekje de route naar praag heeft opgedeeld in 5 etappes is ons nog niet helemaal duidelijk. Toch leef je al snel van de ene etappe naar de andere, het hoogte kaartje 

laat zien dat we in etappe vier echt de hoogte in gaan en dat maakt me al enkele dagen ietwat onrustig. Hoe steil is het straks, hoe gaat dat met een tandem met caravan, hoe gaat dat met mijn bovenbeenspieren? Vandaag dus de laatste 65 km van etappe drie en daar zaten ook al flink wat klimmetjes in. "De beloning" (het afdalen) moest soms worden afgebroken voor een bocht naar links (nee toch rechts ;)). Meer dan 8 maanden geleden kozen wij bij het samenstellen van de tandem voor de derde schijfrem. Deze rem moet jawel door mij bediend worden en de afgelopen dagen heb ik naast mijn spierkracht deze extra bijdrage al meerdere keren kunnen leveren. Trouwens over mijn spierkracht-bijdrage gesproken hier enkele opmerkingen die je als achterrijder te horen krijgt:

- je kunt altijd stiekem je benen stil houden (dat gaat dus juist niet! Ik moet constant in het tempo doortrappen, dat maakt het even gaan verzitten een stuk lastiger want dat doe ik alleen fietsend op een moment dat ik m'n benen stil houd)

- (deze komt van de vrouwelijke helft van de blauwe jackies, gericht aan Ayso) 

helpt het een beetje dat zij mee trapt? 

Ik mag hopen van wel!

- zeg! Trap jij eigenlijk nog wel mee?

Deze kwam van Ayso, bij een stijging dat wel. Ik was zo onmeumig hard aan t trappen dat ik geen eens adem over had om hier boos op te reageren! 

Dan nog iets anders wat weinig met vandaag heeft te maken maar wat me wel opvalt: de nordic walking uitrusting. Die is hier nog altijd heel erg in, jong, oud het maakt niet uit, heel wandelend Duitsland loopt met die stokken, alsof dat helemaal niet suf is! Ik weet niet of Youp van t Hek ervoor gezorgd heeft dat die dingen echt niet meer kunnen in Nederland, hier kan t nog gewoon!!

Een korte samenvatting nog van deze dag:

Meiningen: leuk stadje, bijna een sprookje:

Lunch: absoluut dieptepunt van de vakantie, vieze champignonsoep in een stube waar een man bediende die naar zweet stonk:

Leuk pensionnetje aan de markt in Bad Rodach:

En tot slot, geen last van de beentjes!!