donderdag 10 mei 2018

Gegokt en verloren?

Primorsko - Gramatokovo
Afstand: 39,7
Lekkebanden: 1
Hoogtemeters: 720

Wat een ander humeur met de dag kan doen!

Mochten jullie met Google maps of op een ouderwetse kaart meekijken; we besluiten om via Pismenovo te fietsen, de weg houdt 6 km na Pismenovo wel op maar dan is er nog een onverharde weg en ook al ben ik daar nog steeds geen fan van, het is toch 14 km afsnijden en Google streetview ziet er best goed uit dus we gokken het erop!



De eerste 15 km (tot het einde van de verharde weg) gaan prima, ook nog geen regen dus wij blij. Oh ja we vervangen nog even een versleten buitenband zodat we goed voorbereid zijn op dat wat gaat komen. 



We picknicken nog even bij het begin van de onverharde weg maar zijn er dan klaar voor. 



Deze kiezels/stenen zijn voor de achterband al na 500 meter te veel, een lekke band en wederom staat de fiets op zn kop voor het verwisselen van de band.  Dan besluiten we om maar te lopen. We hebben gegokt en verloren, het is niet anders. Toch is de term verliezen absoluut niet op z’n plek. Waar ik gisteren een behoorlijk pest humeur had en dit soort taferelen totaal niet getrokken had kan me dit vandaag totaal niet deren. Dan lopen we toch gewoon een stuk? Biking/hiking, tis allemaal sportief. Gelukkig zijn er sommige stukken toch te befietsen maar met een gemiddelde van 5 km/uur zou je kunnen zeggen dat we wel eens sneller zijn geweest..
Je zou je ook kunnen afvragen of dit wel leuk is voor kinderen. Maar vandaag hebben we aan Klaaske totaal niet gemerkt dat ze dit niet leuk vindt. Met een vrolijke snoet wandelde ze hele stukken en zat ze af en toe op mijn hakkepak (speciaal voor de Tukkers ;)).  Ze vermaakte zich zelf met bedachte spelletjes die ze met haar olifantje uitvoerde. 


De beperkingen/bedenkingen (of beren op de weg) zitten veel vaker in ons hoofd dan dat ze er in de realiteit werkelijk zijn!



Zelfs als het goed begint te regenen zijn wij zowel fysiek als psychisch nog in top form!



Na de 10 km onverharde kiezels/modder moeten we nog 10 km naar het eerst volgende hotel. Malko Turnovo bij de grens hebben we dus niet gehaald, jammer maar morgen is er weer een dag. 

(Overigens mijn telefoon dacht wel al heel even dat we in Turkije waren)



Het hotel waar we zijn neergestreken is heel bijzonder. Er zijn heel veel kamers maar wij zijn nu de enige gasten (en de eerste gasten ooit die met booking hadden geboekt). 



Of het de honger was is altijd de vraag maar ik denk
serieus dat dit de lekkerste Bulgaarse maaltijd was tot nu toe!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten