vrijdag 11 mei 2018

Land nummer acht!

Gramatikovo - Malko Tarnovo - Kirklareli
Afstand gefietst: 26,4 km
Hoogtemeters gefietst: 502 m
Afstand vals gespeeld: 50 km
Hoogtemeters vals gespeeld: 770 m

Al best wel een tijdje weten we dat de grens overgang tussen Bulgarije en Turkije een uitdaging zal zijn. Vanaf het grensplaatsje Malko Tarnovo gaat er alleen een snelweg naar Turkije en die gaat ook nog eens over heuvelruggen van 600 meter dus even snel die snelweg over gaat niet lukken. We vinden dit te risicovol dus daarom zoeken we een alternatief vervoersmiddel. In Burgas hadden we geïnformeerd naar bussen van Bulgarije naar Istanbul en wellicht was er sprake van een taalbarriere maar wij hadden in Burgas begrepen dat er een bus van Malko Tarnovo naar Kirklareli zou gaan en daar kozen wij dus voor. 

Vandaag dus een relatief klein stukje maar het wordt wel klimmen. Het weer is donker en bewolkt dus de regenjassen liggen voor het grijpen, het is zelfs een beetje koud maar voor ayso en mij is er genoeg te doen om niet van af te koelen. 



Om ongeveer 13u komen we aan in het dorp. Het ziet er wederom verlaten uit. De buurtsuper kun je geen supermarkt noemen en verder lijkt hier niks te gebeuren. We volgen de bordjes busstation en ook daar komen we bij een verlaten plek aan. Een bord in het cyrillisch laat ons in onwetendheid. Een man die professioneel op zijn schep/schop leunt maakt duidelijk dat er alleen bussen naar Burgas gaan, niet naar Turkije. We besluiten om terug te gaan naar “het plein”. Ik vraag met Google translate in mijn hand aan een vrouw hoe we naar Turkije gebracht kunnen worden. Ze begint te bellen maar zegt dan dat de fiets een probleem is. 



Ze begint te lachen maar lijkt ons niet verder te kunnen helpen, dan roept ze een vrouw die aan de overkant van de straat loopt;  zij spreekt Engels en inderdaad het communiceren gaat nu makkelijker. Ze belt, ze belt nog een keer en zegt dan dat ze er vandoor moet maar dat als wij in het park gaan zitten ze ons zal vinden als ze iets heeft geregeld. 

En daar zitten we dan, als een stelletje zwervers in een park, op een bankje te lunchen, luiers te verschonen en te wachten. Net op het moment dat ayso besluit ook andere paarden te zoeken om op te wedden komt de engels sprekende mevrouw terug, haar zwager kan ons misschien helpen. Die is onderweg. Als hij aankomt  kijkt hij kritisch naar onze spullen en zegt dat de fiets wel boven op zijn Audi A6 kan. We lopen naar zijn huis en daar demonteren waar mogelijk de losse onderdelen van onze tandem. 






Na 15 min begint onze rit naar Turkije. Het voelt toch anders dan fietsend over de grens gaan maar het is niet anders. Bij de grens komen we geld te kort voor onze visa, we lenen het van onze chauffeur en rijden nog geen uur later Kirklareli in. Het straatbeeld is totaal anders, het is veeeeel drukker en daardoor chaotischer. We pinnen het geld om de taxi te betalen en zetten dan bij een pompstation de fiets weer in elkaar. Het begint te regenen maar gelukkig is ons hotel toevalligerwijs op 140 meter afstand van onze ‘drop of’ plek. 

Het is 17u, we zijn moe, niet alleen van het fietsen maar ook van het geregel en gedoe maar we zijn in Turkije!! We gaan Istanbul gewoon halen! 

3 opmerkingen:

  1. Wat een fantastisch maar ook bizar verhaal. Maar het is gelukt: jullie zijn in Turkije! Goed geregeld. We wachten met belangstelling jullie nieuwe avonturen volgen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jullie zijn echt avonturiers! Veel plezier in Turkije.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een dappere man, de hele tandem op het dak van zijn auto. Goed geregeld! Als het niet kan zoals het moet... Hoe ver nog naar Istanbul?

    BeantwoordenVerwijderen