Aantal ongelukken: 1
Na wikken en wegen, na verscherpte maatregelen, veranderende kleurcoderingen en onduidelijke Europese afspraken hebben we uiteindelijk gekozen voor …
Denemarken!
Het voordeel van met de fiets in Utrecht vertrekken hebben we zeker mee laten wegen. De trein naar Groningen is een makkie en daar zouden we mooi vandaan kunnen vertrekken. Nou moest er nog even een dienst geruild worden wat er voor zorgde dat we nog een overstap eraan vast hebben geplakt en om 20.30 zaterdagavond in ons hotel in Winschoten aankwamen. Dus nog geen 2 km op de teller dus telt die niet mee als fietsdag.
Vandaag zondag 25 juli is dan onze eerste fietsdag. Het vakantie gevoel moet nog komen maar na 10 min begint die al te komen. Ik herken allerlei zaken van de vorige jaren:
- even uitzoeken hoe de Garmin werkt;
- klaaske die direct al een spelletje op de fiets wil spelen;
- het niet te doorgronden grapje van klaaske die tegen ids zegt dat hij “bukken!” moet roepen en dat zij dan met z’n tweeën hier heel hard om moeten lachen;
- het opzoek gaan naar een leuk koffie-plekje;
- het tussen weilanden door fietsen en daar helemaal zen van worden.
Het Groningse landschap is mooi en rustgevend, is dit nou eigenlijk het hogeland (Waar ede staal zo mooi over zong)? Bij nieuw statenzijl drinken we een kopje koffie en nemen we een stukje Hollandse appeltaart. Ideale plek en heerlijke koffie!
Dan spreken we nog wat aardige Groningers die ons t een en ander uitleggen over dit bijzondere plekje en de mooie natuur. We passeren een veerooster en zijn dan officieel in Duitsland. Een rustig fietspad en ik net al ik tegen ayso zeg dat ik erg aan t genieten ben en het vakantie gevoel lekker aan t komen is gaan we met de hele stoet onderuit. Iets met modder, nat gras en slippen.
De schrik zit er bij ons allemaal goed in, we maken de schaafwonden schoon (bij Ayso en mij) en troosten de kinderen. Ids viel terwijl hij sliep (hij is nog een beetje lodderig van een verkoudheid, geen Corona) en vrij snel na de val wil hij in t gras verder slapen. Ik maak me uiteraard zorgen of hij toch een harde klap op z’n hoofd heeft gehad maar we zien niks, we voelen niks dus we stappen weer op de fiets en fietsen verder. Ids valt op de fiets ook weer direct in slaap.
De rest van de tocht verloopt mega soepel, we hebben wind mee en het geluid dat onze tandem op een mooie weg maakt is helemaal “satisfying” (zou de jeugd van tegenwoordig zeggen).
We rijden Ditzum in en zijn eigenlijk wel verrast door t leuke toeristische karakter. Het lijkt erop dat we ons geen zorgen hoeven te maken over restaurants die wel/niet open zijn op zondag.
Eenmaal in onze prachtige familiekamer in “hotel am Fischerhaven” wil Ids zijn pyjama aan doen om te gaan slapen. Het is 14u dus wel een beetje raar en zo komen we niet aan een lunch toe maar we besluiten om vroeg te gaan eten en zo de dag wel door te komen. Tijdens Ids zijn tukkie is klaaske druk met haar dagboekje en lezen wij wat. Dan maken we ids wakker en maken ons vervolgens klaar om
Naar t beste restaurant te gaan van dit dorp.
Het visgerecht voor twee personen was “vielleicht ein bischen zu viel” maar t was zeker lekker.
We wandelen door t dorp en bekijken de pont tijden voor morgen, de pont naar Petkumer nog wat. We moeten nog wel ergens wat cash gaan regelen voor de pont maar dat komt wel goed.
De eerste dag zit erop, een ongeluk hebben we al gehad, check! Ze kunnen ons niks meer maken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten