Reisdag 1

We hebben ons dus eerst druk gemaakt of een tandem wel in de trein mag, antwoord nee dat mag niet zonder een gehandicapten kaart maar we doen het stiekem toch.

De eerste regionale trein is één makkie, in Skjern stappen we over en begrijpen eerst niet waarom de trein maar tot Esbjerg rijdt maar dan blijkt dat ie in Esbjerg verandert in de trein naar Niebüll. En nu wordt t spannend, staat er in Niebüll wel een trein naar Hamburg klaar of zorgt de staking toch voor een kink in de kabel. We sleuren de fiets en aanhangfiets uit de trein, de trap af en vervolgens weer in nog time een trap op om op spoor 2 a) weinig reizigers aan te treffen en b) een informatiebord te zien met pas een trein naar Hamburg  om 18.01, dat is drie uur later…

Dat is met twee kinderen best een beproeving maar belangrijkste voor ons was de onzekerheid of de enige trein zo’n beetje die dag niet overvol zou zitten en dat de tandem dan niet mee zou mogen (we hadden immers geen gereserveerde plek), lang verhaal kort, we hebben een rib uit ons lijf betaald voor wederom een taxi dit keer naar Hamburg. 

De rit is best lang maar Ids slaapt gelukkig en klaaske vermaakt zich met een luisterboek van Jozua Douglas en zo komen we goed gemutst aan in Hotel Budapest Hof. We kozen voor een hotel in een hippe buitenwijk en dat lijkt helemaal te kloppen. 

Veel graffiti en een bruisend nacht leven op onze stoep:

De kermis rechts boven is de kermis “de dom” waar ik kaartjes voor heb gereserveerd voor morgen avond. 

We eten overigens in een super geweldig leuk restaurant Philipps, de sfeer is goed en zo genieten we echt volop van de laatste dagen van onze vakantie. 

Morgen dus een dag Hamburg verkennen!

Onze eindbestemming

Vamp - Holstebro: 24,3 km

Vandaag is onze laatste fietsdag en dat maakt mij toch een beetje melancholisch. De laatste keer liedjes zingen (de koeien zijn aan t loeien, wat is er aan de hand?); de laatste keer vest van Ids aan en uit en t liefst weer aan en uit; de laatste keer luisteren naar een geluidje ergens in de fiets; de laatste keer water drinken onderweg; de laatste keer de kilometers aftellen (en dan ook met de fietsbel bellen). 

Noemenswaardig is nog een hele strook aan weilanden vol met varkens met biggetjes:

Ze rennen allemaal snel weg als we langs fietsen, het is hoe dan ook een vrolijk gezicht en wij krijgen er een beter gevoel bij dan bij de grote megastallen die we wel eens in Nederland voorbij zien komen. 

Na 24 km komen we aan in Holstebro en gaan we na het inchecken vrij snel naar t station om kaartjes te kopen maar ook in Denemarken zijn de loketten weggehaald en kunnen we alleen in t Deens Deense kaartjes kopen bij een kiosk, geen internationale en de fiets kan ook niet. Dan bellen we in t station met se Deense NS en die zegt ons dat een tandem niet in de trein kan, tenzij je een invalide kaart hebt. 

Plan b: we bellen op een terras met de NS en kopen kaartjes voor twee fietsen van Holstebro naar Hamburg. Deze zitten inmiddels uitgeprint in de tas, dat gaat helemaal goed komen. Nu maar hopen dat onze laatste trein geen last heeft van de machinisten staking, dat wordt nog spannend!

Van camping naar landgoed

Dancamps Nordsø - Nørre Vosborg: 65,3 km

Pas gisteravond boekten we een overnachting voor vandaag en de route wordt vanochtend gemaakt. Verse broodjes van de camping winkel en dat is één van mijn weinige vakantie herinneringen aan Denemarken van toe ik 5 jaar oud was. 

We verlaten na 10u pas onze camping en volgen de inmiddels door vooral ids gespotte bordjes van de Noordzee route die toevallig over onze camping loopt. 

De route is net als gisteren prachtig en de Denen hebben hier prachtige vakantie huisjes in de duinen staan. De één strak maar met mooi Scandinavisch design en de ander kneuterig met een rietendak maar allemaal mooi genoeg om een keer voor langere tijd te huren! Het weer zit weer mee dus dan is ook alles mooier. 

Al na 6,5 km stoppen we voor goede koffie, omdat t ontbijt nog maar kort geleden is zonder wat lekkers. Dan karren we door naar Sømdervig waar we lunchen. 

Nog 30 km te gaan, pfff das nog best een eindje. Wij noemen het vaak naar Klaaske “3x naar tante Ruth” en dan klinkt t toch wat minder. We laten ergens de Noordzee route links liggen omdat het rustige asfaltweggetje toch wel lekker doortrapt en er ook mooi uit ziet. 

En dan, een bijzondere rij van gebeurtenissen en opmerkingen waardoor uiteindelijk bij ons t kwartje valt. 

- we zien om te beginnen veel Deense vlaggetjes langs de weg

- dan staan er vier mensen langs de weg niks te doen

- bij het de weg oprijden zeg ik nog tegen ayso “neem toch gewoon de weg ipv het fietspad”

- dit advies slaat hij gelukkig in de wind

- dan zien we een motor met op zijn windscherm “race Marshall”

- dan nog meer motoren

- politie politie politie 

- een bus met zwaailichten

- ok, er staat iets te gebeuren (ik denk nog aan de koninklijke familie) 

- we stappen af…

Ta da!!! De ronde van Denemarken! 

De eerste etappe, wat een feest en toevallig dat die eerste etappe nét via ons weggetje loopt. 

Daarna worden we nog door sommige mensen langs de weg aangemoedigd die blijkbaar na de kopgroep en het peleton zijn blijven hangen. 

De laatste kilometers vallen mij zwaar, de wat mageren Griekse salade was niet genoeg voor deze tocht dus de laatste kilometers tel ik af (dat doe ik wel vaker) om vooral mezelf aan te moedigen. 

Om 16.30 rijden we de oprijlaan van ons landgoed op! 

De kamer blijkt niet geboekt en godzijdank is er wel nog een kamer en kunnen we al om 17.45 in t restaurant eten. Het is chique de friemel en daar genieten vooral Ayso en ik t meest van!

Mooiste route

Hjerting - Dancamps Nordsø: 76,6 km

We ontbijten met direct uitzicht op zee. 

 

Onze toch tocht vandaag gaat naar een camping waar een mooi zwembad is en we weten dat we de kinderen daar een groot plezier mee doen. De snelste route is 60 km maar de garmin-route is iets langer en en de North Sea route is zelfs nog iets langer. In the end ben ik blij met de ietwat lange route want we fietsen echt door prachtige duinen, zien geweldig mooie vakantie huisjes en mooie uitzichten. Het is duin op duin af en dan is t soms even ‘aanzetten’ om op een grind-achtig fietspad de top te bereiken dus een flinke work-out voor Ayso, Klaaske en mij maar t is absoluut de mooiste route tot nu. Gek genoeg hebben we weinig foto’s gemaakt van de mooie omgeving, wij doen t met de mental pictures en jullie moeten me maar gewoon geloven. 

Om 17u komen we aan op onze camping. Veel Nederlanders en een prachtig binnen zwembad. Er is geen puf meer bij mij om na t fietsen en zwemmen nog naar een restaurant te fietsen (6 km maar) en dus maak ik kaasbroodjes. We wandelen nog even naar t strand en dan is de dag al weer bijna om. Zo ook onze vakantie, ondanks dat we nog aan t begin van onze derde week zitten zijn we al wel bezig met de terugreis. En ja, een tandem is gedoe dus dat gedoe dragen we met trots! (Donderdag trein naar Hamburg, vrijdag dagje Hamburg, zaterdag met de trein naar huis). 

Kortste afstand ooit!

Esbjerg - Hjerting: 10,8 km

Tja het nadeel van een keer niet een verslag posten is dat je de volgende dag twee verslagen moet maken. Dat is logisch. 

Het was dus de kortste rit ooit, we hadden een mooi strandhotel gezien en wilde wel daar slapen en uitrusten dus vandaar dat we dit geboekt hadden. Er word veel regen voorspeld en we worden zelfs in de lobby gewaarschuwd door gasten dat t geen goede dag is om te gaan fietsen. We nemen alle tijd en wachten nog even een flinke bui af als we vertrekken.  

Via de LF 12/North Sea route komen we bij de imposante beelden van Esbjerg (ontworpen in 1954 en in 1994 gebouwd). 

We krijgen wel wat regen onderweg maar het mag bijna geen naam hebben. We fietsen langs prachtige huizen, voor ‘the happy few’. 

Het hotel is prachtig en onze cottage is al klaar dus we genieten maximaal van (iig qua tijd dus) van dit huisje:

Na de lunch in t restaurant t en ons rust moment in de middag maken we een wandeling langs t strand, even uitwaaien. 

Ik breng een bezoek aan de plaatselijke supermarkt om mosterdsoep te kunnen maken maar ik vergeet de mosterd die ik in de keuken van het restaurant vervolgens koop. De soep smaakt anders (net als de rode pasta en mijn risotto) dan thuis, de kinderen eten de soep tegen heug en meug op maar genieten van de flødeboller (zoek dat maar op!) met aardbeien toe. 

In onze woonkamer drinken we gezellig een wijntje, schrijf ik dus geen weblog update en gaan we iets te laat slapen. 

7 augustus

Rondje Fanø: 34,6 km

Vorig jaar viel de sterfdag van Eelco en Idzard ook midden in onze vakantie en kwamen we met de vrienden van Eelco in Groningen samen en was de herdenking zo een prachtig onderdeel van onze vakantie. Nu zijn we in Denemarken en vonden we een rustig dagje op een mooi eiland wel een geschikte dagbesteding. 

We vertrekken in de regen, klein beetje maar ongezellig is t wel. De oversteek duurt maar 12 minuten en we rijden dus ook met regenjassen aan het eiland op. We stoppen als eerste bij de tourist-office en krijgen daar leuke tips. Maar eerst koffie met echt de lekkerste carrotcake die ik ooit gehad heb. Dan via een grote speeltuin naar t zuidelijkste dorpje Sønderho. 

Sønderho is een prachtig dorpje met allemaal schattige huizen en winkeltjes. 

We eten hier de plaatselijke specialiteiten als lunch en gaan dan verder op de fiets langs de west kust van het eiland omhoog. Voor we het door hebben fietsen we opeens op het strand. We hadden al gelezen dat je met ook een gewone auto het strand op mocht maar dat t fietsen ook zo goed ging hadden we niet verwacht. 

Halverwege wil ik graag barnsteen zoeken en willen klaaske en ids zwemmen. Dat van die barnsteen is niet gelukt en het zwemmen was vooral door de branding rennen met natte kleren als gevolg. 

Als we weer verder fietsen komen we op het vlieger-, flightboarden- of blowcarten gedeelte van het strand. Ik vraag aan ayso of ie t ooit heeft gedaan, nee, zou je het willen, ja. Nou hoppa afstappen, fiets in t zand en over het strand racen. Bijrijders klaaske en ids vonden t fantastisch! 

(Oh ja en Ayso uiteraard ook!)

Na een uur fietsen we weer terug naar Nordby en eten uiteindelijk een pizza in t zonnetje. Om 20.20 zitten we weer op de boot terug naar Esbjerg en kijken we nog een keer achterom naar Fanø:

Wat een bijzonder eiland, absoluut de sfeer van een Waddeneiland maar dan met huisjes in vrolijke kleuren met rieten daken. Dit was een perfecte manier om deze dag door te brengen, het zal altijd een dag zijn met een zwart randje maar om het zwarte randje zat net als vorig jaar ook een gouden randje!

Rustdag nummer 2 / Legolanddag

Vandaag dus Legoland op de planning. 

De online buskaartjes blijken valid en zo staan we om 10.30 in het park. Met een plattegrond in de hand werken we werkelijk de ene na de andere attractie af. 

Als Ids ergens te klein voor is gaat de ander met hem in een voor hem geschikte attractie en zo zijn we 6,5 uur zoet! 

Slot conclusie: leuk park, niet te groot en de wachttijden waren nooit meer dan 15 min (wellicht omdat de vakantie hier in Denemarken al weer is afgelopen); een top dag! 

Fietsen en shoppen

Ribe - Esbjerg: 34,7 km

Pech onderweg: 0!

Wakker worden, hardop zeggen dat je t vannacht hebt horen regenen en je dan pas realiseren dat onze zo goed als droge was nu nat is geworden. Snel onze camping-was-en-droog-kaart opgeladen en de was in de droger gedaan om daarna de dag te beginnen met blauwe bessen en pannekoeken, want als je zelf t ontbijt kan maken moet je t ook doen! Zeker als t alternatief als ‘karig’ werd ervaren. Daarom een lekker ontbijt vandaag en terwijl ayso staat te bakken pak ik alles weer in de tassen. Inmiddels checken we systematisch de badkamer, de koelkast, denken we aan de opladers en checken we vooral de iPhones, ze kunnen ons niks maken

(Zeg ik terwijl we genoeg Sinterklaas materiaal hebben verzameld, en dan heb ik de vergeten zwembroek van gisteren nog niet eens genoemd)

We katten op ons gemakje richting Esbjerg, volgen trouw de rode 1-tjes die ook Ids goed weet te vinden. 

Gek genoeg gaat ie niet echt langs de kust en als ie ons wel naar de kust wil sturen kiezen we voor de kortere route. Het mieser-buitje is een echte bui geworden en ondanks dat ie niet lang duurt is klaaske met haar spijkerbroek wel echt nat geworden.  

Na 34 km komen we aan in Esbjerg, een havenstad die gebouwd is na de Duits-Deense oorlogen omdat Denemarken geen havenstad meer had, dus eind 19e begin 20e eeuw pas ontstaan.  Door de regen hebben we geen pauze genomen en zijn we te vroeg in ons Hotel (Cabinn Esbjerg). De dame bij de balie zegt ons dat we om 15u kunnen inchecken maar als we met ons hele zootje tassen in de lobby kleding gaan uitzoeken voor t omkleden krijgen we na een half uur toch de sleutels voor onze kamer. 

We luchen bij het oudste en beste restaurant van Esbjerg (zei de eigenaar ;)) en lopen dan even door de stad. Al snel lopen we tegen een nieuwe broek en trui voor klaaske aan en kan ik een Paw Patrol sweatshirt niet laten hangen. 

Ayso koopt nog twee korte broeken en zo hebben we toch een heuse shop-experience te pakken. 

Tijdens de lunch vertellen we de kinderen dat we morgen naar Legoland gaan! 

(Inmiddels heb ik de tickets voor legoland Duitsland gecanceld en heb ik tickets voor legoland Denemarken besteld)

Na een lekker uitrust moment (lees middagslaap) gaan we eten in een Arabisch tentje. Gezien de heuse maaltijd van vanmiddag houden we t simpel, daarna een ijsje toe en hop weer naar ons hotel. 

Morgen dus een rustdag in Legoland! 

Rustdag!!!! Nummer 1

Lekker uitslapen. 

Ontbijt was karig en self service, gaan we morgen anders doen. 

Beetje lezen. 

Fiets ophalen. 

Naar t zwembad om bijna 2 uur te zwemmen (ayso is van de 5 meter plank gesprongen en klaaske maakte een salto van de 1 meter plank. 

Ribe is écht een heel leuk plaatsje (niet gewinkeld #nadeelvaneenfietsvakantie). 

Lezen in t zonnetje. 

Zelf koken. 

Toetje. 

Voorlezen. 

Slapen. 

Weblog bijwerken. 

Wijntje 

The silver lining

Højer - Hjemstedvej: 28 km

Finding a silver lining

Ik vind dat dus een hele mooie uitspraak en ik heb m weleens proberen te vertalen of een Nederlandse variant voor proberen te zoeken maar hij blijft t mooiste in het Engels en mijn zus appte me deze uitdrukking nadat ik mijn familie op de hoogte had gebracht van weer een gevalletje “pech onderweg”. 

Maar ik begin toch maar even bij het begin. We ontbijten in een heel gezellig ouderwets maar stijlvol ingericht bakkertje en ik moet bij het zien van het servies direct aan m’n andere zus denken:

We volgen trouw de northsea route bordjes en komen soms op wat grind weggetjes (geen fan van) en soms op echte duinpaadjes. Weinig fietsers te zien, we noemen ze deze vakantie “gelijkgestemden”. Het paadje heeft een nadeel; om ongeveer elke 500 meter moeten we over een wildrooster en door een hek dus we gaan niet snel maar vinden dat helemaal niet erg. 

Na ruim 25 km stoppen we bij wederom een heel geinig wegrestaurant. Onze “brunch” was heerlijk en het onderstaande fotootje illustreert helemaal de houding van Ids als ie het ergens niet mee eens is. Meestal gaat deze houding gepaard met een “jij mag niet op m’n feestje komen, da-ag!”

(Beetje geschiedschrijving voor ons zelf; opdat wij niet vergeten)

We komen nog geen kilometer na dit restaurant gelijkgestemden tegen, een hele familie op de fiets. We wisselen uitgebreid verhalen uit in het Engels om bij het wegfietsen erachter te komen dat ze uit nederland komen. Dan nog geen 400 meter na deze ontmoeting breekt onze ketting… maar daar hebben we iets voor! Een repatriatie/verbindings stukje, enige wat we moeten doen is t kapotte verbogen schakeltje eruit tikken/stoten/trekken tja hoe doe je zo iets? 

Met dus een kettingpons of een kettingponstang, laten we die nou net niet bij ons hebben dus na wat geprobeer zit er niks anders op dan (voor de derde keer) een taxi regelen. Ik Google een taxibedrijf met ook busjes en 25 minuten later staat er een rolstoeltaxi (waar we ook weleens mee naar Schiphol zijn gebracht met de tandem) voor ons neus om ons met ons hele hebben en houden naar Ribe te brengen. 

En dan kan ik dus zo al een silver lining opnoemen; hoe lekker is het om in een Engels sprekend westers land zó snel een oplossing te hebben voor je probleem? 

We droppen Ayso met tandem bij de Fietswinkel en ik word met de kinderen afgezet bij ons vakantiepark. Te moe om op en neer een supermarkt te lopen wandelen we naar het centrum van Ribe om daar uit eten te gaan. 

Ribe is de oudste stad van Denemarken en heeft een bijzonder karakter. We gaan genieten van een dag rust en misschien nog een eiland bezoeken. 

En als we onderstaande quotes ons eigen weten te maken dan vinden we de volgende silver lining vanzelf ;)

Denemarken!!!!

Breklum - Højer:  70,6 km

Dat ons hotel nogal christelijk overkwam had ik gisteren al verteld maar heb me toch nog afgevraagd hoe ik dit had kunnen missen, niet dat het erg was hoor. Ons hotel heette Christian Jensen Kolleg en kn dacht dat we al een beetje Scandinavische namen kregen. Hoe dan ook, wie weet zaten we in het Spakenburg van Kreis Nordfriesland. 

Onze route geleidt ons via de kust naar Denemarken en na 28 km had ik een lunch gepland, in het dorpje Dagebüll. Als ik in de verte nog steeds niks zie terwijl we al iets meer dan 28 km hebben gefietst kom ik er (als navigator) achter dat we al 2 km voorbij Dagebüll zijn, weer een niet zo’n hele goede lunch planning. We fietsen nog even 6 km door en we gaan voor een absoluut record (denk ik); 35 km zonder te stoppen. Om de moed erin te houden doen we het dieren spelletje met de laatste letter weer een nieuw dier verzinnen. Wij zitten nu heel goed in de N-, D- en T- dieren. We eten een broodje krab (zijn gewoon garnalen) en haring en gaan dan weer vol frisse moed aan t tweede deel beginnen. 

We nemen de dijkroute en hebben een lekkere wind tegen, dat maakt het gewoon best wat pittiger maar niet onhaalbaar. Gewoon stug doortrappen.  Dan zien we opeen iets geks, een trein in de zee en als we de Garmin uitzoomen dan zien we dat er een brug/dijk loopt van het vaste land naar het laatste Duitse Waddeneiland. We lezen later dat daar enkel een trein over een kan en waar je wel met je auto op kan. Opeens zie ik 3 mensen met telelenzen staan en roep ik nog enthousiast dat dat vast vogelaars zijn, maar nee… het waren trein spotters. Om de tien minuten komt er een trein en de overgang is onbewaakt maar ook nog eens afgesloten:

Dat wordt omfietsen, dus zo gaan we niet via de dijk naar Denemarken maar via Klamxbüll. Daar kopen we in de supermarkt nog even wat “brandstof” (noten, bananen, amandelkoek en drinken) en fietsen we op ons gemakje naar de grens. Inmiddels is Ids in slaap gevallen en breken wij ons hoofd over dieren met een N. 

Half vijf komen we aan bij ons hotel/appartement in Højer en besluiten we voor het eerst zelf te koken. Geen mondkapjes in de supermarkt (en dat is met onze vieze mondkapjes maar beter ook) en onbegrijpelijke taal op de verpakkingen. In de volle overtuiging dat ik een klein pakje boter had gekocht om in te bakken komen we thuis achter dat het een blokje verse gist is, huh?! 

De rode pasta smaakt wel anders dan normaal maar t is fijn om even ‘thuis’ te eten. 

Avondritueel blijft t zelfde: kinderen voorlezen en maar bed en dan zelf de weblog bijwerken. Tot morgen! 

Laatste dagje in Duitsland

Karolinenoog - Breklum: 45.8 km

In ons kinderparadijs/doolhof/hotel kon niet meer een plekje gereserveerd worden voor t zwembad, tot uiteraard grote droevenis van Klaaske. Daarom doen ayso en ik extra hard ons best om wel het ponyrijden voor elkaar te krijgen. Klaaske mag 35 min en Ids 5 min. Ja hoe bedenk je dit? Wij dachten dat ids na 5 min wel klaar zou zijn, nou niet dus. Nog minuten lang heeft hij gehuild omdat hij maar zo kort op de pony mocht zitten. 

Een late check out en op ons gemakkie naar Friedrichstadt . Door de ouders van het nieuwe vriendinnetje van Klaaske is ons uitgelegd dat het een dorpje hier in de buurt is die door en voor Hollanders is gebouwd/gesticht. Als we dit niet van hen hadden gehoord waren we hier straal voorbij gefietst. 

Het is heel gek om midden in Duitsland een soort Giethoorn achtig dorpje tegen te komen. We eten er een lekker Italiaans broodje en wachten nog even een hele flinke harde bui. 

Om 16u komen we in een soort christelijk dorp waar ook ons hotel vol staat met kerkelijke afbeeldingen en folders over t geloof. Past wel op een zondag ;)

Qua eten is er niet veel in de buurt en we fietsen naar een dorpje hiernaast en eten voor de derde keer Grieks deze vakantie. De Griek lijkt hier een beetje op de Chinees in de jaren 80 in Nederland, elk dorp heeft er een en t eten is vergelijkbaar. Onze schotel bevat ongeveer de hoeveelheid vlees voor een heel jaar van ons: het smaakt prima en we omarmen maar even deze Duits/Griekse (ongezonde) levensstijl. 

Morgen Denemarken; yes!

Tegenwind

Cuxhaven - Karilinenkoog: 60,3 km

Geen wekker gezet en dat terwijl ik wel een afspraak voor klaaske heb gemaakt om 7.30 bij het Corona testcentrum naast ons hotel. Ik word om 7.15 wakker en kan dus direct uit bed en heb dan even moeite om klaaske te overtuigen. Om 7.28 staan we voor een gammel wagentje en zien niemand. Dan komt er om 7.35 iemand vertellen dat de medewerker van dit testcentrum zich heeft verslapen en zo gaan we onverrichter zaken weer terug. 

We ontbijten lekker op tijd en ayso en ids halen de fiets op en wij gaan ons nogmaals melden bij het gammele wagentje. Een jonge vent helemaal ingepakt zegt dat klaaske niet bang hoeft te zijn want hij blijft alleen maar in de neusgaten. Volgens mij had ie t wattenstaafje net zo goed in de lucht kunnen ronddraaien maar goed, klaaske was opgelucht en verkoos deze test als de beste ooit!

Om 9.20 fietsen we een heuse Ferry op om de Elbe over te steken, een tocht van een uur dit keer met voor t eerst icetea (wij dachten even dat er een invoerverbod was op icetea) en lekkere koffie. 

Dan trappen we m in de haven van Brunsbüttel aan en fietsen we in t zonnetje met best wel een windje richting t Noorden. Zoals gisteren geschreven wilde ik niet weer in een restaurant lunchen dus eenmaal in Meldorf aangekomen zoek ik driftig naar een Backerei. 

Er zit hier vlak bij één, oh nee wacht die is gesloten. 

Daar moet er ook nog één zitten, shit ook dicht. 

Wacht! Deze is open, ziet er hartstikke leuk uit!

En dan blijk je daar niet binnen te kunnen zitten en begint t ook nog eens kei hard te regenen. Goed idee anke, uitvoering wat minder. Ik merk dat ik een beetje giechelig word omdat de teleurstelling van mijn partner meer dan voelbaar is. Ja shit dit had ik natuurlijk ook liever anders gezien. 

Gaan we in deze regen vertrekken? Ja we moeten wat, ayso doet nog even een plas achter wat struiken en dan gaan we verder. Met heel veel regen en wind tegen. De laatste kilometers kruipen voorbij en dan zijn we om 14.30 in ons hotel, een familie hotel die helemaal gericht is op kinderen. Terwijl ik nog moet inchecken zit Ids al op een skelter en heeft klaaske de paardenstal al geïnspecteerd. En ayso is tijdens mijn inchecken op zoek naar z’n iPhone. We kunnen m niet vinden, en t inloggen op mijn telefoon lukt ook niet. We hebben een goede vriend al zo ver om naar ons huis te gaan om in te loggen op onze Mac maar dan lukt het opeens toch en zien we waar de iPhone ligt. 

Dus hop met een taxi terug en iPhone achter de struiken vandaan vissen. Man wat kan je dan blij zijn met iets wat je al had maar even kwijt was. 

(De stand met iPhone tijdens een vakantie laten liggen/kwijtraken is overigens 2-1 in het voordeel/of nadeel voor ayso) 

Ons hotel is echt een kinderparadijs en t is grappig te zien hoe geweldig zij dit vinden. Als we Ids zoeken zit ie meestal in t konijnenhok bij de jonge konijntjes te kijken. Klaaske heeft een Duits vriendinnetje gemaakt en ze praat gewoon Engels/Nederlands met een Duits accent en komt daar best ver mee. We hopen dat we een tochtje op een pony voor haar morgen kunnen regelen. 

Tot slot t raadsel van de vermiste kilometers van de vorige post, op de boot had ik opeens de oplossing;

Ayso heeft z’n Garmin horloge door laten lopen op t pondje naar Bremerhaven en ik niet. Dus laten we het vooral zuiver houden, gisteren waren het 77 km’s ;)