Tegenwind

Cuxhaven - Karilinenkoog: 60,3 km

Geen wekker gezet en dat terwijl ik wel een afspraak voor klaaske heb gemaakt om 7.30 bij het Corona testcentrum naast ons hotel. Ik word om 7.15 wakker en kan dus direct uit bed en heb dan even moeite om klaaske te overtuigen. Om 7.28 staan we voor een gammel wagentje en zien niemand. Dan komt er om 7.35 iemand vertellen dat de medewerker van dit testcentrum zich heeft verslapen en zo gaan we onverrichter zaken weer terug. 

We ontbijten lekker op tijd en ayso en ids halen de fiets op en wij gaan ons nogmaals melden bij het gammele wagentje. Een jonge vent helemaal ingepakt zegt dat klaaske niet bang hoeft te zijn want hij blijft alleen maar in de neusgaten. Volgens mij had ie t wattenstaafje net zo goed in de lucht kunnen ronddraaien maar goed, klaaske was opgelucht en verkoos deze test als de beste ooit!

Om 9.20 fietsen we een heuse Ferry op om de Elbe over te steken, een tocht van een uur dit keer met voor t eerst icetea (wij dachten even dat er een invoerverbod was op icetea) en lekkere koffie. 

Dan trappen we m in de haven van Brunsbüttel aan en fietsen we in t zonnetje met best wel een windje richting t Noorden. Zoals gisteren geschreven wilde ik niet weer in een restaurant lunchen dus eenmaal in Meldorf aangekomen zoek ik driftig naar een Backerei. 

Er zit hier vlak bij één, oh nee wacht die is gesloten. 

Daar moet er ook nog één zitten, shit ook dicht. 

Wacht! Deze is open, ziet er hartstikke leuk uit!

En dan blijk je daar niet binnen te kunnen zitten en begint t ook nog eens kei hard te regenen. Goed idee anke, uitvoering wat minder. Ik merk dat ik een beetje giechelig word omdat de teleurstelling van mijn partner meer dan voelbaar is. Ja shit dit had ik natuurlijk ook liever anders gezien. 

Gaan we in deze regen vertrekken? Ja we moeten wat, ayso doet nog even een plas achter wat struiken en dan gaan we verder. Met heel veel regen en wind tegen. De laatste kilometers kruipen voorbij en dan zijn we om 14.30 in ons hotel, een familie hotel die helemaal gericht is op kinderen. Terwijl ik nog moet inchecken zit Ids al op een skelter en heeft klaaske de paardenstal al geïnspecteerd. En ayso is tijdens mijn inchecken op zoek naar z’n iPhone. We kunnen m niet vinden, en t inloggen op mijn telefoon lukt ook niet. We hebben een goede vriend al zo ver om naar ons huis te gaan om in te loggen op onze Mac maar dan lukt het opeens toch en zien we waar de iPhone ligt. 

Dus hop met een taxi terug en iPhone achter de struiken vandaan vissen. Man wat kan je dan blij zijn met iets wat je al had maar even kwijt was. 

(De stand met iPhone tijdens een vakantie laten liggen/kwijtraken is overigens 2-1 in het voordeel/of nadeel voor ayso) 

Ons hotel is echt een kinderparadijs en t is grappig te zien hoe geweldig zij dit vinden. Als we Ids zoeken zit ie meestal in t konijnenhok bij de jonge konijntjes te kijken. Klaaske heeft een Duits vriendinnetje gemaakt en ze praat gewoon Engels/Nederlands met een Duits accent en komt daar best ver mee. We hopen dat we een tochtje op een pony voor haar morgen kunnen regelen. 

Tot slot t raadsel van de vermiste kilometers van de vorige post, op de boot had ik opeens de oplossing;

Ayso heeft z’n Garmin horloge door laten lopen op t pondje naar Bremerhaven en ik niet. Dus laten we het vooral zuiver houden, gisteren waren het 77 km’s ;) 

Steady on

Ruhwarden - Cuxhaven: 77 km op de Garmin van Anke en 83 op die van Ayso

Hotel Filoxenia is een oud hotel dat door Griekse mensen wordt gerund. De schoonmaakster sprak alleen Grieks (daarom niet gevraagd of ze onze kleding wilde wassen) en ook ons ontbijt wordt door een Griekse medewerker geserveerd.  Er is in the end niks mis mee maar t hotel typeert wel een beetje deze regio, ietwat saai, veel obesitas en ook bij dit hotel zijn we verbaasd dat alle kamers geboekt zijn en dat we tijdens t ontbijt opeens allemaal mensen zien. 

We vertrekken dan na het ontbijt om zo snel mogelijk bij de veerpont te zijn en die eerste 23 km gaan prima. Lekker snel. Nou moet ik misschien nog even verduidelijken waarom we deze regio niet heel interessant vinden. De northsea route gaat eigenlijk altijd langs een dijk:

En dit beeld hebben we nu wel gezien, af en toe kom je bij een toeristisch dorpje en dan is daar wel strand maar dat stelt eigenlijk weinig voor. Dus we zien heel weinig van de zee hier. Wellicht hadden we een bezoekje moeten afleggen aan de Duitse eilanden maar daar hebben we nu echt geen ‘tijd’ voor ;). 

We moeten 15 min op het pontje wachten, daarna de overtocht en de aankomst in Bremerhaven. 

Ondanks dat we nog niet heel erg toe zijn aan een lunch eten we toch wat in Bremerhaven. Eigenlijk mis ik dan echt een lunchkaart in Duitsland. Gewoon een lekker broodje in plaats van weer een heel gerecht. Daarom eet ik weer een soepje en gaan we daarna nog even met z’n allen in het reuzenrad. 

Dan gaan we richting de haven om het tweede deel van de rit af te leggen. Op naar Cuxhaven! We moeten voor een sluis wachten die open staat voor een gigantische boot die moet draaien:

Het kost ons maar liefst een half uur maar we hadden wel iets te kijken.  Dan gaan we nog 3 km steady on en stopt de weg bij een brug en zien we dat die hele brug naar de filistijnen is. We komen erachter dat er niks anders op zit dat weer ‘helemaal’ terug te fietsen en dat doen we dan ook maar. Een andere route met uiteraard de zelfde eindbestemming. 

In Darum (al na 15u) stoppen we bij een Lidl en haal ik bananen, vanillebroodjes, yohgurtdrank en cashewnoten niet we bij een idyllisch kerkje wegstouwen. 

Dan gaan we steady on en komen we na 77 km fietsen (of 83 ;)) aan in Cuxhaven bij ons hostel. De man bij de receptie vraagt om onze Corona bewijzen en neemt geen genoegen met de app, daar kan je namelijk niet de naam op zien. Ik haal onze uitgeprinte bewijzen te voorschijn en hoop dat hij niet over klaaske begint. Dat doet ie ook gelukkig niet en zo kunnen we inchecken en douchen. Het is een eenvoudige familiekamer maar brandschoon en nieuw. 

We eten in een heerlijk vis restaurant (Hus am diek) en halen een ijsje terwijl we alleen onze telefoon als betaalmiddel bij ons hebben. “Betaal morgen maar”. 

Ok doen we. Thuis nog een hoofdstukje uit ”de

keverjongen“ voorgelezen en t grut slaapt binnen 5 min. Dag 6 zit er op, met hoe dan ook een record voor Klaaske!

Ostfriesland

Appartement - Lasser no 2 - appartement: 7 km (ayso)

Varel - Ruhwarden: 35.7 (team de Vries)

Wie vroeg gaat slapen is ook meestal lekker vroeg wakker en de hele familie lijkt rond 7.30 wel uitgerust genoeg te zijn dus gaan we ons langzaam maar zeker aankleden. We ontbijten in de backerei tegenover ons gehuurde appartement en daarna gaat ayso met aanhangfiets wederom naar een Duitse lasser. Deze materiaal pech is natuurlijk vervelend maar een voordeel is wel dat het het makkelijker is om in Duitsland een metaallasser te vinden dan in Ethiopië een aluminiumlasser (en dit is een verwijzing naar een eerder gemaakte reis van ayso door Afrika per motor). 

Na 20 min krijg ik weer een foto via whatsapp opgestuurd:

In no time is ie weer terug en kunnen we de inmiddels ingepakte bagage weer op en aan de fiets hangen. Het lijkt nu droog te zullen blijven alleen een flinke wind. 

We vertrekken en sjezen met de wind in de rug door Ostfriesland.  Wij vragen ons af en hoeverre de Friezen zich met elkaar verbonden voelen. Het landschap is vlak en ietsiepietsie saai. 

We rijden echter op prachtige geasfalteerde fietspaden, er ligt nergens modder en de fiets is heel, ik ben allang blij. Met die wind mee tikken we de 37 km/uur aan! 

Als we “halve wind” hebben wordt het minder, we moeten vaart maken om niet te veel slingeren. Na ruim 30 km komen we in Tössen aan en daar eten we bij een Italiaan een spaghetti of een tomatensoep. De kinderen zitten klappertandend aan de lunch, gelukkig zijn we snel bij ons hotel. Helaas iets te vroeg maar het lukt ons toch om om 14u in te checken. We warmen op en rusten wat uit. 

Eigenlijk is t toch ook wel weer een geluk bij een ongeluk dat we twee dagen achter elkaar een relatief kort stukje hoefden te fietsen en dus ook genoeg tijd hadden voor een bezoekje aan een lasser. 

Voor t avond eten rijden we terug naar Tössen en lopen daar even naar het strand. Afgezien van een mooie leuke speeltuin voor de kinderen vinden wij het strand 3x niks, we snappen wel dat Duitsers liever onze stranden bezoeken. Ze hebben trouwens ook de rare gewoonte om het strand vol te zetten met campers, er is niks leuks gemaakt van zo’n camping en het ziet er dus ook niet uit. 

We eten weer eens Grieks en taaien dan af naar ons Hotel. Tuurlijk gaan we nog genieten van Duitsland maar stiekem kijken we uit naar Denemarken.  We krijgen nu van elk hotel berichten dat we negatieve testen moeten laten zien die niet ouder mogen zijn dan 48 uur oud. Hoe heet die soep wordt gegeten weten we niet maar we gaan toch maar op zoek naar een testcentrum in Cuxhaven. Daarnaast plannen we de reis weer iets vooruit:

Cuxhaven

Tönning

Breklum

Højer (DK!)

De Sweisser

Hotel - Lasser - Hotel: 6 km (Ayso)

Hotel - Aquarium - Hotel - Varel: 33 km (team de Vries)

Wakker worden met een magnifiek uitzicht is absoluut geen straf, de zon schijnt weerspiegeld op t water 2x zo hard naar binnen. We zijn uiteraard vroeg wakker maar  de Lasser die ik via Google had gevonden is al vanaf 7.30 open en omdat er toch enige spanning heerst of dit probleem wel opgelost kan worden gaat ayso om ongeveer 8u al richting de lasser (Schweisser met eigenlijk een ringelS). 

Wat een meevaller, de eerste de beste heeft het voor ons gefixt en Ayso is binnen een uur terug! Omdat we pas om 10u kunnen ontbijten ga ik nog even met de kinderen het zwembad in. Volgens mij kunnen we klaaske en ids geen groter plezier doen dan samen met ze gaan zwemmen. We realiseren ons wel dat Ids alles maar dan ook alles behalve ‘watervrij’ is. Als een heus aapje klinkt hij zich aan me vast en begint in m’n oor te gillen als ik met hem naar t diepe zwem, hier is nog wat werk aan de winkel!

Dan eten we uitgebreid van een echt ****-ontbijtbuffet en gaan we de na het wederom herverdelen van de bagage naar onze fiets. Helaas blijkt dan dat de verbindingen wel gelast zijn maar dat de aanhangfiets er niet op past… en daar staan we dan te vloeken en te balen. Uiteindelijk willen we het koppelstuk los maken van de aanhangfiets en daarvoor hebben we gereedschap nodig. Ik mag snuffelen in een bakje met inbussleutels van de receptie maar uiteindelijk lenen we het een en ander van de brandweer die toevallig vandaag een inspectie doet bij ons hotel. Nat wat wrikken, duwen en trekken lukt het ayso om het ding erop te krijgen. 

 Ok, dat is klaar (hopen we dan maar)! 

Omdat er maar 23 km hoeven te fietsen nemen we ons voor om er nog even iets leuks aan vast te plakken, of eigenlijk ervoor. We fietsen naar het aquarium waar Wilhelmshaven onder andere bekend van is. Als we langs het maritieme museum rijden en daar een gigantische rij voor zien staan vrezen we t ergste voor ook het aquarium. En dat was terecht, maar liefst een rij van meer dan een uur, dat gaan we niet doen! We stoppen vervolgens bij de speeltuin/strandje en drinken daar een kop koffie. 

Dan fietsen we terug naar het hotel en laden we de tassen erop en starten we onze fietsdag echt richting Varel. Bij Dangast eten we een “kuche”; het is inmiddels al 16u en om 17u komen we aan in Varel bij ons appartement. Inmiddels blijkt dat de enige verbinding die vanochtend niet opnieuw gelast is ook door is dus daarom vandaag opnieuw op zoek naar ein schweisser. 

Na onze aankomst in een bijzonder ingerichte appartement is ayso naar een fietsenwinkel gegaan. Daar kreeg hij de naam van wederom een metaalbedrijf en gaan we morgen weer t zelfs riedeltje afwerken. Hopelijk kunnen we daarna zonder zorgen de rest van de vakantie door karren. 

De dag sluiten we moe, heel moe en misschien niet helemaal 100% voldaan af maar morgen bekijken we de zaken weer opnieuw. 

Oh ja, daarnaast heeft de politie nog een belangrijke mededeling. Mocht u een ringstaart maki ergens tussen Dangast en Varel signaleren, neemt u dan direct contact op met team de Vries. Op onderstaande afbeelding ziet u een recente foto van de vermiste ringstaart maki met zijn baasje. 

Throw money at the problem

Hage - Wilhelmshaven: 85.8 km voor Ayso en 69.8 voor de rest van team de Vries

Grappig hoe een ouderwets Duits ontbijt met brötchen en ham en kaas zo heeeerlijk kan smaken. Dit hadden we eigenlijk niet verwacht. Wat we ook niet hadden verwacht was dat t tot 16u droog blijft vandaag, gisteren was de voorspelling nog dat t de hele dag zou regenen en zo zie je maar weer, je moet je niet gek laten maken door de wolken met regen en met die 80% die er dan achter staat. 

We beginnen de dag een beetje uit balans, het fietsen gaat niet heel soepel en ik voel nog een beetje de angst om te vallen. We besluiten om de bepakking anders te verdelen, minder gewicht bij klaaske en iets meer naar voren. Dat scheelt een hoop! 

Na 20 km drinken we koffie in Dorumersiel. De afhaal desk wordt chagrijnig bediend maar ach, dat mag de pret niet drukken. Als ik daar op de wc zit krijg ik een bericht dat onze creditcard geweigerd is bij de accomodatie van vannacht. Eenmaal weer op t terras bel ik de accomodatie op en ik krijg dood leuk te horen dat “the system” ons er “uitgekickt” heeft en dat onze kamer nu naar iemand anders is gegaan! Hoe is dit nou toch mogelijk?! We zoeken snel een ander hotel en komen dan bij een heel duur (misschien wel te duur) hotel. We moeten dan wel 25 km verder fietsen dan we van plan waren maar we weten klaaske over te halen met het zwembad van onze nieuwe bestemming. 

Dan zetten we de turbo erop en gaan over prachtige gladde asfalt weggetjes richting wilhelmshaven. Als we nou na 25 km gaan lunchen dan fietsen we daarna nog nog een keer 25 km. Alleen na 25 km is er niks, pas na 40 km komen we aan in Jever. Daar eten we een heerlijke pasta en dan knallen we die laatste 15 km er nog wel even uit. 

Maar dan klopt er iets niet, iets in t geluid bij de fiets van Klaaske. Ayso inspecteert de boel maar ziet niks, dus we fietsen verder en dan opeens gilt Klaas dat we moeten stoppen omdat de fiets veel meer wiebelt dan normaal. Ze weet niet hoe snel ze van de fiets af moet springen en dan zien we dat een van de gelaste verbindingen door is. Een verbinding van een bagage drager waar de aanhangfiets op vast gemaakt wordt die aan onze bagage drager is vastgemaakt. Lekker ingewikkeld maar hoe dan ook we kunnen niet verder.  Wederom een gevalletje “throw money at the problem” in mijn beste Duits (en dat is niet heel best) leg ik taxi bedrijf ahlers uit waar we staan en dat ik met twee kinderen naar hotel Atlantic moet in Wilhelmshaven. 

Ayso kan wel doorfietsen met de tandem en geeft de laatste 16 km alles om zo snel mogelijk in wilhelmshaven te zijn. Helaas rijdt de taxichauffeur alsof ie niet weet hoe je moet rijden en wordt klaaske misselijk. Ze weet het nét vol te houden tot de bosjes tegenover ons hotel. Ik betaal de taxichauffeur terwijl klaaske haar lunch weer inlevert in die bosjes. Kan er ook nog wel bij ;)

Dit hotel is geweldig, vriendelijk, mooi én het heeft dus een zwembad! We duiken direct dat zwembad in en dan zitten de kinderen een half uurtje later met rode ogen van het chloor en vermoeidheid aan tafel. 

Zie daar; een amuse speciaal voor kinderen! 

Wat een dag en wat een luxe dat het zo opgelost kon worden, we genieten daarom dubbel en dwars van deze luxe! 

Een ander Duitsland

Ditzum- Hage: 67 km 

Even zitten broeden op de titel van deze blog. We zijn ooit in 2014 natuurlijk weken lang door Duitsland gefietst en zien nu toch een ander of misschien wel veranderd Duitsland. Eerste wat ons opvalt is de hoeveelheid elektrische fietsen; we zien bijna geen gewone fietsen meer. Soms zijn de fietspaden wat smal en dan kijken we in angstige bejaarde ogen als we ze als tegenliggers passeren. Het lijkt wel of ze zich zelf ook niet helemaal op hun gemak voelen. Als deze bejaarde fietsers kwamen in Greetsiel samen. Ik herkende het dorpje meteen omdat ik hard m’n best had gedaan om hier een hotel te vinden maar dat was absoluut onmogelijk en nu we er na ruim 30 km fietsend aankomen snap ik wel waarom, het stikt hier van de toeristen. Veelal boven de leeftijdsgrens van 60 jaar. Het moet gezegd worden, het is een mooi dorpje. Dit was eigenlijk onze eerste stop en die kwam dus ongeveer 10 km te laat, dat merken we aan de sfeer en onze tolerantie grens. Na een lekkere lunch haal ik nog wat bananen en appels en gaan we de laatste 30 km fietsen. We rijden een beetje verkeerd maar dat zal hooguit 3 km extra opgeleverd hebben. 

Rond 16u komen we in Hage, een gehucht waar nog twee kamers vrij waren. Het is oubollig en het Griekse restaurant ernaast idem maar na een dag fietsen maakt dat allemaal niks uit want het is schoon en daar zijn wij al dik tevreden mee!

En die fietsvakantie gaat náár…

Winschoten-Ditzum: 32,3 km

Aantal ongelukken: 1

Na wikken en wegen, na verscherpte maatregelen, veranderende kleurcoderingen en onduidelijke Europese afspraken hebben we uiteindelijk gekozen voor …

Denemarken!

Het voordeel van met de fiets in Utrecht vertrekken hebben we zeker mee laten wegen. De trein naar Groningen is een makkie en daar zouden we mooi vandaan kunnen vertrekken. Nou moest er nog even een dienst geruild worden wat er voor zorgde dat we nog een overstap eraan vast hebben geplakt en om 20.30 zaterdagavond in ons hotel in Winschoten aankwamen. Dus nog geen 2 km op de teller dus telt die niet mee als fietsdag. 

Vandaag zondag 25 juli is dan onze eerste fietsdag. Het vakantie gevoel moet nog komen maar na 10 min begint die al te komen. Ik herken allerlei zaken van de vorige jaren:

- even uitzoeken hoe de Garmin werkt;

- klaaske die direct al een spelletje op de fiets wil spelen;

- het niet te doorgronden grapje van klaaske die tegen ids zegt dat hij “bukken!” moet roepen en dat zij dan met z’n tweeën hier heel hard om moeten lachen;

- het opzoek gaan naar een leuk koffie-plekje;

- het tussen weilanden door fietsen en daar helemaal zen van worden. 

Het Groningse landschap is mooi en rustgevend, is dit nou eigenlijk het hogeland (Waar ede staal zo mooi over zong)? Bij nieuw statenzijl drinken we een kopje koffie en nemen we een stukje Hollandse appeltaart. Ideale plek en heerlijke koffie!

Dan spreken we nog wat aardige Groningers die ons t een en ander uitleggen over dit bijzondere plekje en de mooie natuur. We passeren een veerooster en zijn dan officieel in Duitsland. Een rustig fietspad en ik net al ik tegen ayso zeg dat ik erg aan t genieten ben en het vakantie gevoel lekker aan t komen is gaan we met de hele stoet onderuit. Iets met modder, nat gras en slippen. 

De schrik zit er bij ons allemaal goed in, we maken de schaafwonden schoon (bij Ayso en mij) en troosten de kinderen. Ids viel terwijl hij sliep (hij is nog een beetje lodderig van een verkoudheid, geen Corona) en vrij snel na de val wil hij in t gras verder slapen. Ik maak me uiteraard zorgen of hij toch een harde klap op z’n hoofd heeft gehad maar we zien niks, we voelen niks dus we stappen weer op de fiets en fietsen verder. Ids valt op de fiets ook weer direct in slaap. 

De rest van de tocht verloopt mega soepel, we hebben wind mee en het geluid dat onze tandem op een mooie weg maakt is helemaal “satisfying” (zou de jeugd van tegenwoordig zeggen). 

We rijden Ditzum in en zijn eigenlijk wel verrast door t leuke toeristische karakter. Het lijkt erop dat we ons geen zorgen hoeven te maken over restaurants die wel/niet open zijn op zondag. 

Eenmaal in onze prachtige familiekamer in “hotel am Fischerhaven” wil Ids zijn pyjama aan doen om te gaan slapen. Het is 14u dus wel een beetje raar en zo komen we niet aan een lunch toe maar we besluiten om vroeg te gaan eten en zo de dag wel door te komen. Tijdens Ids zijn tukkie is klaaske druk met haar dagboekje en lezen wij wat. Dan maken we ids wakker en maken ons vervolgens klaar om

Naar t beste restaurant te gaan van dit dorp. 

Het visgerecht voor twee personen was “vielleicht ein bischen zu viel” maar t was zeker lekker. 

We wandelen door t dorp en bekijken de pont tijden voor morgen, de pont naar Petkumer nog wat. We moeten nog wel ergens wat cash gaan regelen voor de pont maar dat komt wel goed. 

De eerste dag zit erop, een ongeluk hebben we al gehad, check! Ze kunnen ons niks meer maken!