Finding a silver lining
Ik vind dat dus een hele mooie uitspraak en ik heb m weleens proberen te vertalen of een Nederlandse variant voor proberen te zoeken maar hij blijft t mooiste in het Engels en mijn zus appte me deze uitdrukking nadat ik mijn familie op de hoogte had gebracht van weer een gevalletje “pech onderweg”.
Maar ik begin toch maar even bij het begin. We ontbijten in een heel gezellig ouderwets maar stijlvol ingericht bakkertje en ik moet bij het zien van het servies direct aan m’n andere zus denken:
We volgen trouw de northsea route bordjes en komen soms op wat grind weggetjes (geen fan van) en soms op echte duinpaadjes. Weinig fietsers te zien, we noemen ze deze vakantie “gelijkgestemden”. Het paadje heeft een nadeel; om ongeveer elke 500 meter moeten we over een wildrooster en door een hek dus we gaan niet snel maar vinden dat helemaal niet erg.
Na ruim 25 km stoppen we bij wederom een heel geinig wegrestaurant. Onze “brunch” was heerlijk en het onderstaande fotootje illustreert helemaal de houding van Ids als ie het ergens niet mee eens is. Meestal gaat deze houding gepaard met een “jij mag niet op m’n feestje komen, da-ag!”
(Beetje geschiedschrijving voor ons zelf; opdat wij niet vergeten)
We komen nog geen kilometer na dit restaurant gelijkgestemden tegen, een hele familie op de fiets. We wisselen uitgebreid verhalen uit in het Engels om bij het wegfietsen erachter te komen dat ze uit nederland komen. Dan nog geen 400 meter na deze ontmoeting breekt onze ketting… maar daar hebben we iets voor! Een repatriatie/verbindings stukje, enige wat we moeten doen is t kapotte verbogen schakeltje eruit tikken/stoten/trekken tja hoe doe je zo iets?
Met dus een kettingpons of een kettingponstang, laten we die nou net niet bij ons hebben dus na wat geprobeer zit er niks anders op dan (voor de derde keer) een taxi regelen. Ik Google een taxibedrijf met ook busjes en 25 minuten later staat er een rolstoeltaxi (waar we ook weleens mee naar Schiphol zijn gebracht met de tandem) voor ons neus om ons met ons hele hebben en houden naar Ribe te brengen.
En dan kan ik dus zo al een silver lining opnoemen; hoe lekker is het om in een Engels sprekend westers land zó snel een oplossing te hebben voor je probleem?
We droppen Ayso met tandem bij de Fietswinkel en ik word met de kinderen afgezet bij ons vakantiepark. Te moe om op en neer een supermarkt te lopen wandelen we naar het centrum van Ribe om daar uit eten te gaan.
Ribe is de oudste stad van Denemarken en heeft een bijzonder karakter. We gaan genieten van een dag rust en misschien nog een eiland bezoeken.
En als we onderstaande quotes ons eigen weten te maken dan vinden we de volgende silver lining vanzelf ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten