Pas gisteravond boekten we een overnachting voor vandaag en de route wordt vanochtend gemaakt. Verse broodjes van de camping winkel en dat is één van mijn weinige vakantie herinneringen aan Denemarken van toe ik 5 jaar oud was.
We verlaten na 10u pas onze camping en volgen de inmiddels door vooral ids gespotte bordjes van de Noordzee route die toevallig over onze camping loopt.
De route is net als gisteren prachtig en de Denen hebben hier prachtige vakantie huisjes in de duinen staan. De één strak maar met mooi Scandinavisch design en de ander kneuterig met een rietendak maar allemaal mooi genoeg om een keer voor langere tijd te huren! Het weer zit weer mee dus dan is ook alles mooier.
Al na 6,5 km stoppen we voor goede koffie, omdat t ontbijt nog maar kort geleden is zonder wat lekkers. Dan karren we door naar Sømdervig waar we lunchen.
Nog 30 km te gaan, pfff das nog best een eindje. Wij noemen het vaak naar Klaaske “3x naar tante Ruth” en dan klinkt t toch wat minder. We laten ergens de Noordzee route links liggen omdat het rustige asfaltweggetje toch wel lekker doortrapt en er ook mooi uit ziet.
En dan, een bijzondere rij van gebeurtenissen en opmerkingen waardoor uiteindelijk bij ons t kwartje valt.
- we zien om te beginnen veel Deense vlaggetjes langs de weg
- dan staan er vier mensen langs de weg niks te doen
- bij het de weg oprijden zeg ik nog tegen ayso “neem toch gewoon de weg ipv het fietspad”
- dit advies slaat hij gelukkig in de wind
- dan zien we een motor met op zijn windscherm “race Marshall”
- dan nog meer motoren
- politie politie politie
- een bus met zwaailichten
- ok, er staat iets te gebeuren (ik denk nog aan de koninklijke familie)
- we stappen af…
Ta da!!! De ronde van Denemarken!
De eerste etappe, wat een feest en toevallig dat die eerste etappe nét via ons weggetje loopt.
Daarna worden we nog door sommige mensen langs de weg aangemoedigd die blijkbaar na de kopgroep en het peleton zijn blijven hangen.
De laatste kilometers vallen mij zwaar, de wat mageren Griekse salade was niet genoeg voor deze tocht dus de laatste kilometers tel ik af (dat doe ik wel vaker) om vooral mezelf aan te moedigen.
Om 16.30 rijden we de oprijlaan van ons landgoed op!
De kamer blijkt niet geboekt en godzijdank is er wel nog een kamer en kunnen we al om 17.45 in t restaurant eten. Het is chique de friemel en daar genieten vooral Ayso en ik t meest van!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten