Ik vind het echt heel moeilijk om hier iets over op te schrijven. Bang dat het een sentimenteel/cliché achtig stukje wordt. Ik had verwacht dat de kleine details en de persoonlijke verhalen enorme indruk op me zouden maken maar het waren de feiten en de aantallen die niet te bevatten zijn. Dat je rond loopt op een plek waar 1,1 miljoen mensen zijn vermoord, dat je op een perron staat waar van elke 'transport' 80% van de mensen direct naar de gaskamers werd gestuurd. Die spoorlijn trouwens die je in zoveel films, documentaires en bij herdenkingen al zo vaak gezien hebt. Net als de barakken, de poort met "arbeit macht frei" en het prikkeldraad.
Het is een plek die ik graag gezien wilde hebben en nu voor de rest van m'n leven staat t in m'n geheugen. Tot slot een quote die in één van de barakken op de muur stond:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten