zondag 15 mei 2016

Rustdag III

Bangli-Sideman
Afstand 25 km

Dat je in zo'n lelijk en niet al te schoon hotel toch nog zó goed kan slapen is een wonder! We slapen als een blok en zijn om 6.30 wakker en willen zo snel mogelijk dit hotel en deze stad verlaten. Onze kleren zijn gewassen en na het overslaan van het ontbijt   (een rare in plastic verpakte pizza achtig stuk brood) zitten we op de fiets. Het moet nog acht uur worden en na het bestuderen van de kaart, de Garmin en Google maps denken we te weten hoe we moeten fietsen. Daar gaan we vol goede moed alleen bij de eerste helling voelen we allebei de vermoeidheid van gisteren en niet zo'n beetje ook. Er zit niks anders op dan door fietsen maar het voelt weer zwaar en we houden ons voor dat de ANWB mensen dit kunnen fietsen dus dan kunnen wij het ook. Bij Muncan begint de afdaling en rollen we zo de vallei van Sideman in. Joepie!!!
Bij de rivier komen we wel een hele bijzondere brug constructie tegen, het blijkt dat de brug is ingestort nadat een te zware truck erover heen is gereden. De scooters rijden gewoon over de ingestorte brug en wij staan een beetje te delibereren over hoe wij hier over heen moeten. We koppelen de kar af, dan gaat Ayso voorzichtig met de fiets en ik met klaaske op m'n armen naar beneden en weer naar boven, de planken wiebelen onder m'n voeten en ik ben niet zo'n held met dit soort dingen maar het gaat eigenlijk vrij makkelijk. Ik wacht totdat Ayso de kar heeft opgehaald en maak ondertussen een fotoreportage van "longhorse". 
 
Als we de combinatie aan elkaar vast willen maken ontdekken we dat we naast een eco resort staan, hij staat ook vermeld in de lonelyplanet en ze maken reclame voor een carrotcake en daarbij loopt ons al t water in de mond. Dit resort is t mooiste tot nu toe, het is prachtig en met veel liefde voor de natuur aangelegd. Ze hebben maar zeven 'cabins' en de rust die hiervan uitgaat is zeer welkom. Het is nog geen 12uur s middags dus we beginnen met een lunch, dan een siësta, gevolgd door een massage van een uur (!) voor mij (Anke) aan t zwembad, even zwemmen, avondeten en weer naar bed. 

Ik vraag me af hoe lang t duurt totdat ik de uitputting van gisteren ben vergeten, ik weet dat die herinnering langzaam minder zal en dan zal gewoon een prachtige tocht overblijven maar zo ver ben ik nu nog lang niet. Nu voel ik namelijk nog de fysieke gevolgen en mentaal zie ik ook een beetje op tegen een nieuwe beklimming. De keuze om hier in dit paradijselijke stukje aarde nog een dag te blijven is hierom heel snel gemaakt. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten